Ατομική Επιχείρηση ή ΙΚΕ; Μια καθαρή εξήγηση για δημιουργούς και freelancers
Όταν κάποιος ξεκινάει ως freelancer ή δημιουργός περιεχομένου, το πρώτο πρακτικό ερώτημα που εμφανίζεται είναι το εξής: «Τι εταιρική μορφή με συμφέρει; Ατομική επιχείρηση ή ΙΚΕ;»
Δεν είναι μια απλή απόφαση, γιατί δεν αφορά μόνο τη φορολογία, αλλά και την εξέλιξη της δραστηριότητας, το πώς θα πληρώνεται, την εικόνα που θέλει να δώσει και τη σταθερότητα που θέλει να χτίσει.
Η ατομική επιχείρηση είναι η πιο συνηθισμένη αρχή. Απλή στο άνοιγμα, χαμηλό κόστος λογιστικής και άμεση λειτουργία. Στα πρώτα στάδια, που τα έσοδα δεν είναι σταθερά, αυτή η ευκολία βοηθά. Η φορολογία ατομικής επιχείρησης υπολογίζεται κλιμακωτά, και στην αρχή μπορεί να είναι σχετικά ήπια. Όμως, όσο το εισόδημα ανεβαίνει, οι εισφορές και ο φόρος αυξάνονται μαζί του. Έτσι, κάποιος που ξεκινάει με 1.000 ευρώ τον μήνα μπορεί να αισθάνεται εντάξει, αλλά όταν φτάσει τα 3.000 ή 4.000, το καθαρό ποσό που του μένει μειώνεται αισθητά.
Η ΙΚΕ, από την άλλη, λειτουργεί πιο σταθερά στις υψηλότερες κλίμακες εισοδήματος. Η φορολογία της ΙΚΕ έχει διαφορετική δομή, επειδή φορολογείται η εταιρεία και όχι το σύνολο του εισοδήματος απευθείας στον επιχειρηματία. Αυτό δίνει τη δυνατότητα καλύτερου προγραμματισμού, ειδικά όταν υπάρχει προοπτική ανάπτυξης, συνεργασιών ή ανάγκη να επανεπενδύεται μέρος των εσόδων. Μια ΙΚΕ δίνει επίσης άλλη εικόνα προς συνεργάτες και πλατφόρμες πληρωμής, κάτι που για ορισμένους δημιουργούς έχει πρακτικό βάρος.
Δεν υπάρχει σωστή επιλογή για όλους. Αν κάποιος έχει ασταθή έσοδα, κινείται μόνος του και δεν θέλει να δεσμευτεί σε σταθερά έξοδα, η ατομική επιχείρηση συχνά είναι το κατάλληλο πρώτο βήμα. Αν όμως κάποιος έχει σταθερή ροή εσόδων, συνεργάζεται με εταιρείες, επενδύει σε εξοπλισμό ή θέλει να χτίσει brand που δεν εξαρτάται μόνο από το πρόσωπό του, τότε η ΙΚΕ μπορεί να δώσει πολύ μεγαλύτερη ευελιξία και οργάνωση.
Το κεντρικό σημείο είναι το εξής: η επιλογή δεν πρέπει να γίνει με βάση το τι "συμφέρει σήμερα", αλλά με βάση το πού θέλει κάποιος να φτάσει τους επόμενους 12 μήνες. Αν υπάρχει προοπτική ανάπτυξης, τότε σχεδόν πάντα χρειάζεται να υπάρχει και δομή που την υποστηρίζει. Αν όμως η δραστηριότητα είναι ακόμη στο στάδιο του πειραματισμού, είναι προτιμότερο να ξεκινήσει κανείς με κάτι απλό και να το εξελίξει μόνο όταν οι αριθμοί το υποστηρίξουν.
Το κρίσιμο εργαλείο σε αυτή τη διαδικασία δεν είναι ο τύπος της εταιρείας. Είναι η παρακολούθηση των καθαρών κερδών. Όχι των εσόδων. Όχι των τιμολογίων. Του πραγματικού ποσού που μένει. Όταν αυτό γίνεται σταθερά, τότε η σωστή μορφή εταιρείας προκύπτει από μόνη της, χωρίς άγχος και χωρίς υποθέσεις.
Κάθε επιχείρηση έχει διαφορετική πορεία. Το σημαντικό είναι να μπορεί να βλέπει καθαρά.
Από εκεί ξεκινούν οι σωστές αποφάσεις.